Als een persoon niet (meer) in staat is zijn eigen belangen op gebied van welzijn, verzorging, verpleging, huisvesting of medisch handelen goed te behartigen, is het wenselijk dat hij of zij hierbij wordt ondersteund. In de meeste gevallen is een familielid de aangewezen persoon om deze taak op zich te nemen, maar het kan ook zijn dat er geen familie meer is of de familie deze taak niet op zich kan of wil nemen. In dat geval kan de kantonrechter een mentor als wettelijk vertegenwoordiger benoemen. Het mentorschap is bedoeld voor volwassen mensen met bijv. een psychische stoornis of dementie, mensen met een verslaving of een verstandelijke beperking.